Punuar nga Dali Alili

Fahredin Shehu

Platoja e smeraldtë e lëngshme

u ringjall kur futa këmbën

time të djathtë në ato ujët

e çiltërsisë

substrati fund ujit qe i ftohtë

gjeometria e bruzit me flori

të mbushur në të çarat e saj

qe e ftohtë, pothuaj Menthol

Me vete bartja porosinë në

vathin e veshit të majtë dhe

hartën për në tokën e pa emër

në lëkurën mbi zemër

të mbuluar me qime ashtu që

ta dëbojnë secilin armik

të akcilit lloj

Kur Neptuni e mori fronin dhe

epoka e Ujorit shpalosi

devorènën e saj

krejt papritmas zbulova

përse unë isha aq i kllaposur

me:

të kaltërtën

të bruztën

të smeraldtën flakë

lëngje, pigmente, veshëmbathje,

frute të papjekura, madje

edhe aroma të jeshiltës dhe

të Oqeanit erëmimet

më ngrisnin në hava

në ditë të ngrohta te verës

Njerëzit qeshnin

më përqeshnin

veç një piktor e mori brushën

dhe e pikturoi shpirtin tim

aq të vjetër

të vjetër sa graniti i errët

sa ujët e Oqeanit

sa një milingonë e kapur

në një gungë çilibari të hedhur

në bregun e detit Baltik që

të vërtetoj një tjetër

lloj ekzistence

të dëshmoj një jetë plot afsh

të dëftoj se si me dashuri

Krijimi doli nga

Plethora e energjisë së dendur

Unë e dua kaltërsinë

aq më bën

për shpirtrat e mjegulluar