Anna Ahmatova

Jo për atë se pasqyra u thye,

Jo për atë se fryn në oxhak,

Jo se shkon me një tjetër, aspak,

jo se për ty mendimi m’u kthye,

Jo nga këto e ç’ta zgjat më…

Sot te pragu takova atë.

***

Sot mua letër s’më solli njeri;

Ka ikur ai a s’më priti ndërmend:

Pranvera – një trill, buzëqeshje e argjendtë,

Shiko anijet vozitin në gji.

Sot mua letër s’më solli njeri…

Ai me mua, pak kohë më parë,

Qe kaq i dashur e dhelës, qe imi,

Në dimrin e bardhë, po shkoi dhe dimri,

Tani pranvera m’u bë si e vrarë,

Ai me mua pak kohë më parë…

Dëgjoj një lirë, e ëmbla, e trishta,

Në ethe rënkon, lëngon e ankohet,

Kam frik’ se mos kjo zemër coptohet,

Sa pa i shkruar këto vargje të brishta…

(Përktheu: Qazim Shemaj)