CHARLES BAUDELAIRE

(1821-1867)

LEXUESIT

Gabimi, koprracia, mëkati, marrëzia,

Na pushtojnë në shpirt e na mundojnë në trup,

Ne ushqejmë pendimet tona më në fund

Siç ushqejnë lypësat morrat me mijëra.

Kokëfortë i kem’ mëkatet, pendohemi me frikë,

Pendimet i paguajmë me çmim të lartë,

Dhe kthehemi gëzueshëm në rrugën me baltë

Tek besojmë se njollat na’i heq loti hipokrit.

Mbi jastëkun e së keqes Satani Trimegjist

Përkund shpirtin tonë të magjepsur në djep;

Dhe metal i çmuar i vullnetit krejt

Avullohet nga ky dijetar kimist.

Është djalli aj që na lëviz gjithë qenien tonë,

Me sendet e neveritshme joshja na kap.

Çdo ditë drejt Ferrit zbresim nga një hap

Pa tmerr, mes Ferrit që kutërbon.

Si një i shthurur varfanjak që puth i dehur

Gjirin e munduar të një kurve plakë,

Ne vjedhim ndonj’knaqësi kalimthi si tinzakë

Për ta rrokë fort si një portokall të fshehur.

Në trurin tonë dëfrejnë djajt-mizëri,

Si një milion krimba gjallojnë pa u ndalë;

Tek marrim frymë, vetë Vdekja, lumë i pafjalë

Me rënkime të shurdhëta na zbret në mushkëri.

Në qoftë se Përdhunimi a Helmi, Thikë a Zjarr

Ende nuk kanë qëndis me vizatime plot vlerë

Kanavacen banale të fateve tona të mjerë,

Kjo ndodh sepse-Medet!-shpirtin s’e kemi guximtar!

Por midis çakejve, panterave e ujkonja

Majmunë, akrepë, zhgaba e gjarpërinj,

Përbindësha që kuisin, hungërojnë, zvarriten, ulërijnë

Në vathën e fëlliqur të veseve tona,

Është një më e ligë, më e ndyrë e gjithë shëmtim,

Ndonëse nuk lëshon gjeste e as klithma të mëdha,

Botën do ta bënte copë e th’rrime, hatá

Me qejf do ta përpinte me një gogësimë.

Është Mërzia! Lot’i pavullnetshëm në sy i regëtin,

Tek pi duhan, karamanjollën ëndërron ngjat.

Ti e njeh, o lexues, kët’ përbindësh delikat,

Ti, lexues hipokrit, i përngjashmi im, vëllai im.

Përktheu dhe pajisi me shënime: Rudolf Marku

Charles Baudelaire – Sharl Bodler – është i njohur së pari si autori i librit të famshëm poetic Les Fleurs du Mal, “Lulet e së Keqes“, por dhe për esetë dhe shkrimet e tjera. Është i pari poet që përshëndet përmes një shkrimi të mrekullueshëm poezinë e Edgar Allan Poe-së, një poet amerikan i anatemuar po aq sa dhe vetë Baudelaire-i, duke e përkthyer dhe botuar në Francë. Poezia e Baudelaire, me barokun dhe dekoracionin e vet stilistik, me imazhet e veta shokuese, konsiderohet sot e kësaj dite si themeli i poezisë moderne. Poema “Varrimi i të Vdekurve” i T. S. Eliot-it, ndoshta poema më e shquar e shekullit XX, përfundon me një varg nga poezia “Lexuesit” (Ti, lexues hipokrit, i përngjashmi im, vëllai im). Përkthyer nga frëngjishtja.