I bukuri lot i gruas
nga hënëbrenda pikoi
Mbi lëkurën tënde,
profum dashurie që
moti.
Kaq dhimbje e prush
në syrin lotues të një
gruaje
Sa t’shkrijë dhe gurin
me rrahje zemre
çmendurie.
Kur loti vezullonjë në
det trazimi bie
Ikje ardhje valësh, në
t’ëmblën pritje.
Valzer lento mpleksur
hapa, varg e rime
Sythe dashurie buzëve
marrin arratinë.
Loti saj i nxehtë sa fjalë
t’pathëna, derdhur
Në shtigje t’pashkelura
enden, avuj krateri
ndezur.
Kur pikon loti vesuar
nga i bukri sy i gruas
Në dritë hënë mblidhe,
me hir Perendije ta
duash!
Teuta Shaqiraj
