Xhevahir Spahiu
Mblidhmani gjakun.
Një plagë plumbi,
një vragë shpate
dhe fshehtas helmi;
ca fjalë u shkoqën,
ca rrokje ranë
…. po thelbi mbeti.
Fjalët e shqipes si zaje lumi
rrugës e bjerrën gjithçka të tepërt
gjithçka të qullët;
ngjizur e lidhur si eshtra trupi.
Dhe gjaku çurkë.
Kullojnë fjalët. Ajri përflaket.
Mblidhmani gjakun.
