AGIM BAJRAMI
Çdo fund vjeshte, ajo vinte tek unē
Nga njē vend i largēt qē kētej
Nga pas e ndiqte njē fllad jugu
Dhe natyrisht njē varg me diej
Unē dilja ta prisja , nē krye tē rrugēs
Gjithmonē me tē njējtat fjalē te goja
Gjēja e parē qē bēja , i prekja floket
dhe e pērqafoja
Me shtohej drita mbi fytyrē
Dhe me ndryshonte pamja e vjetēr
Ajo lēshonte njē arome aq tē mirē
Qē se kish grua tjetēr
Njē lloj pērzierje flladesh deti
Dhe frutash qē piqen veç nē verē
(Ndofta ky ishte shkaku qē e desha aq tepēr
Dhe se harrova asnjēherē)
Ca vjet mē vonē , ajo nuk erdhi
S’u mbēshtet mē nē gjoksin tim
Unē nuk e pyeta mē pēr shkaqet
Por , as ajo ,s’mē dha shpjegim
Megjitheatē sa herē vjen vjeshta
Unē prapē nē rrugē , dal si atëhere
Nē mënd mē vjen aroma e saj
Prej flladesh deti dhe frutash vere
